Nieuwe piks online, ‘pak ze zolang ze heet zijn’! Van geneesmiddelen en muurlawaai tot professionele schmink evenementen en meer. Anyway; piks zijn natuurlijk ‘members only’ en u vindt ze hier.
Zoals de traditie gebiedt moet ik u met een videootje achterlaten of wellicht een stukje tekst. En er is wel iets waar ik over wil/kan schrijven, maar ik loop al een tijdje te denken of ik dat wel moet doen of dat ik het zo moet laten. Namelijk het beste album van 2008 (en misschien meer): The Age of the Understatement van The Last Shadow Puppets.
In de vorige post is het ook al even genoemd en in de Google Shared Items zijn ze al meerdere malen voorbij gekomen maar een langer stuk op piks.nl was er nog niet. Misschien omdat sommige dingen gewoon geen toevoegingen nodig hebben. Maar na een aantal weken luisteren kan ik het toch niet laten.
Dus; een Arctic Monkey en een Rascal (hun eerste album moet zelfs nog uitkomen) worden vrienden en besluiten een album te maken. Dan krijg je iets anders dan je misschien zou denken.
Het album is een sfeer, een gevoel, een aroma. Het is sepia, het is widescreen, het is turtlenecks en hoge leren schoenen met een hak. Het is net de onschuld voorbij en het is koude oorlog. Het is hete klamme zomervakanties in een lange katoenen broek in Zuid-Frankrijk toen Zuid-Frankrijk nog ver weg en exclusief was. Het is ook een beetje Kerouac onder de arm en driften. Het is spaghetti westerns op een zwart wit televisie. Het is een nacht drinken in Barcelona met een vrouw wie je niet verstaat maar wel begrijpt.
Technisch gezien is het een grandesque album met strijkers en galmende zang very much in te likes of ene Scott Walker (volgens Turner en Kane zelf). Ik moest toegeven nog nooit van deze persoon gehoord te hebben. Maar hij komt op mij over als een Amerikaanse Brel (vooral ook omdat hij Mathilde coverd). Maar wat wil nu het toeval (!?) de laatste weken heb ik de Walker Brothers ontdekt. Ik hoorde ze ergens op de radio en vond het goed en heb wat meer dingen geluisterd. Maar deze Scott Walker is natuurlijk een van the Walker brothers. Onwaarschijnlijk genoeg legde ik deze link pas na uitpluizen van de wiki nu net (!) tijdens het typen van dit stukje….Misschien dat ik meer open stond voor hun muziek door het luisteren naar the Age of the Understatement. Apart.
Het is dus geen eigentijds album maar toch ook weer wel. Er zijn een paar platen van de laatste paar jaar die er wat op lijken. Zoals is er bijv. Knights of Cydonia van Muse en nog een plaat van Streetlight Manifesto. Maar er is niemand die een heel album maakte in deze stijl. Er is ook eigenlijk niemand anders die dit had kunnen doen. Daarom is het album dan ook des te meer een bevestiging van het onwaarschijnlijke talent van Alex Turner. Naast de eerste single staan er nog veel meer potentiële singles op zoals “Standing Next to Me”, “Meeting Place” en mijn persoonlijke favoriet “My Mistakes were made for you”. Ik kan er nog wel meer over zeggen maar ik zou het eens gaan luisteren als ik u was.