Een van de ideeën van Plato was de stelling dat ware kennis al in mensen zit. Je leert dus nooit iets nieuws, je herinnert je dat wat je al wist.
Het is de bekende herinneringstheorie van Plato. Kennis is “het herinneren van ideeën die ieder mens al op een ingeboren manier in zijn ziel bezit. Kennis wordt niet gevonden in de buitenwereld, maar zit binnenin, in het bewustzijn.”
Beetje apart idee natuurlijk en tegenwoordig niet meer dan een theorie om geldachtenexperimenten op los te laten.
Toch moet ik er vaak aan denken omdat iedereen het volgende gevoel wel kent.
Het gevoel wanneer het kwartje valt, wanneer je iets snapt, wanneer het puzzelstukje past, wanneer iets *klikt*.
Ineens klopt alles. Het is een bijna zalige ervaring. Maar waardoor komt dat?