Ik was deze week een avond lang stukjes aan het typen. Ik weet niet zeker of ik dat thuis gezegd.
Maar toen ik na 11 uur thuis kwam, was de jongste nog wakker. Hij had z’n tafeltje naast zijn bed geschoven.
En: hij had een boek geschreven. Geen stripboek (zoals op de voorkant stond), nee een écht boek (met hier en daar een plaatje). Over Tommy die een axolotl vangt in de sloot (Tommy is een hond overigens).
Hij was — zonder dat mijn vrouw het wist — wakker gebleven, want hij wou zijn boek heel graag aan mij laten zien.
Er zijn weinig dingen waar ik gelukkiger van wordt. Er is inmiddels al een nieuwe in de maak: Tommy Blaf oh Waf. Ik kan niet wachten.