Iedereen die in jaren 80 en 90 de Donald Duck las, kent de Van Nul to Nu strips.
Wie het niet kent:
Van Nul tot Nu is een reeks stripverhalen waarin de geschiedenis van Nederland centraal staat. De eerste vier delen behandelen de historische feiten min of meer chronologisch, terwijl het vijfde deel op basis van afzonderlijke thema’s werkt. De strip is geschreven door Thom Roep en getekend door Co Loerakker.
Wikipedia
Strips en geschiedenis. Mijn twee favoriete onderwerpen als kind. En ik realiseer me nu pas: misschien was geschiedenis mijn favoriete onderwerp juist door die strip?
Hoe dan ook: de realistische strips — anders dan een eend zonder broek — zitten ferm in mijn brein gelocked. Ik heb ze vaak gelezen en herlezen en ik kan heel veel plaatjes/panels zo nog voor de geest halen. In de Donald Duck kreeg je steeds maar 2 of 3 pagina’s. Deze las ik op de Pinksterbloemstraat (het huis van mijn bebe en bes, waar heel veel Donald Ducks waren). Maar ik ben ook eindeloos bij de lokale bibliotheek geweest om de hele stripboeken te lezen. Het zijn er uiteindelijk maar vier (die vijfde heb ik eigenlijk nooit meegekregen, die is ook van veel later: 2001).
Wanneer ik aan bepaalde geschiedkundige gebeurtenissen denk ik, zie ik vaak een panel van Van Nul tot Nu voor me. Maanlanding: check. Bevrijding: check. Concentratiekampen: check.
Het zit dus in mijn hoofd maar het zat nog niet in mijn boekenkast. Ik kijk er wel eens naar in een kringloop, maar daar tref ik ze nooit. Een paar jaar geleden was ik in een stripboekenwinkel en besloot de hele serie te kopen.
Deze zette ik in de kast en die staan er nu nog precies zo. Ongeopend, ongelezen.
Waarom?
Enerzijds wil ik ze netjes houden, anderzijds ben ik misschien bang om de herinnering aan te tasten. Ik denk dat dat laatste vooral meespeelt. Ik heb fijne herinneringen aan deze strips die ik al sinds de jaren 90 niet meer heb gelezen.
Tot vorige week.
Mijn dochter vroeg, naar aanleiding van geschiedenisles, wat er precies in Tsjernobyl was gebeurd. Ik zag direct het Van Nul tot Nu panel voor me. En ik pakte Deel 4 uit de kast. Tot mijn verbazing wist ik ook nog precies waar ik moest zijn in het boek en ik liet het haar zien. Daarna las ik de rest. Het was alsof ik een oude vriend weer ontmoette.