Vertrouwen in talenten

We zijn op vakantie. Met meer kinderen dan volwassenen (10 om 8). En onze dochter is de oudste (12) van die kinderen.

Creatief en enthousiast als ze is, had ze het plan opgevat om een talentenshow voor de kinderen te organiseren. Dus ze maakte een inschrijfformulier, zorgde voor deelnemers, regelde prijsjes, het geluid, een oorkonde voor de winnaar en voldoende stoelen voor het publiek. En ze zorgde natuurlijk voor de marketing: vrijdag is de talentenshow! Het kon niemand zijn ontgaan en er werd echt naar toe geleefd.

Wij hoefden ons er dan ook niet mee te bemoeien, zij regelde het allemaal.

Alle kinderen deden een dansje, of playback showtje. Soms alleen, soms met andere kinderen, soms meerdere keren. Het leuke van kinderen op deze leeftijd (<12) is trouwens dat ze _allemaal_ meedoen en het _allemaal_ leuk vinden. En wij als ouders hadden een leuke avond. De talentenshow was een succes!

Onze dochter deed zelf niet mee, zij organiseerde het. Dat was voor haar de prijs. Ze houdt van dingen organiseren, dat mag duidelijk zijn.

Voordat de avond begon, vroeg mijn dochter aan me: weet je wat ik het leukste vind?

Ik dacht dus dat ze het organiseren zou zeggen. Het regelen. Maar ik zat er naast.

Ze zei: dat alle volwassenen mij vertrouwen dat ik dit kan.

Ik ga hier nog vaak aan denken.