Het was 2003. LeBron James was een rookie in de NBA, smartphones zagen er zo uit, Google moest nog naar de beurs, Facebook bestond nog niet, Netflix verstuurde vooral nog DVD-tjes via de post, Apple was net weer een klein beetje aan het opkrabbelen met de iPod, Linux 2.6 moest nog uitkomen, van Tesla had nog nooit iemand gehoord en het zou nog precies 19 jaar duren voordat computers zouden gaan ‘denken‘ door middel van ChatGPT. Het waren andere tijden.
En dit was ik.
In augustus van 2003 was ik klaar met mijn studie Hogere Informatica. Ik had mijn afstudeerstage op Curacao gedaan en ik was in dubio. Ga ik solliciteren, ga ik terug naar Curacao (dat was een optie), doorstuderen (psychologie?) of ga ik door met mijn eigen bedrijfje?
Toen ik het jaar daarvoor terug was gekomen uit Amerika, kon ik niet direct mijn studie weer oppakken. Ik was daarom een eenmanszaak begonnen (SoftMate) en had een paar klanten gevonden die ik hielp met IT vraagstukken (zoals: werkplekbeheer, netwerken aanleggen en vooral: database management ❤). Na mijn afstuderen deed ik dat nog een klein beetje, en was dus de vraag of ik dat door ging zetten of dat ik toch wat anders ging doe. En toen zag ik een advertentie in het Urkerland van Solcon voor ‘Ervaren Systeembeheerder’.
Solcon? Die naam kende ik!
Solcon?
Ik had namelijk voor één van mijn klanten al ADSL (!) internet aangevraagd bij Solutions Consultancy. Dat was toen — in 2002 — nét beschikbaar gekomen op het industrieterrein van Emmeloord en (alleen?) via Solcon. Dus ik had daardoor al een paar keer contact gehad en het leek me een leuk bedrijf.
(Ik weet nog goed hoe iemand die later mijn collega werd, in de ’technische ruimte’ — en tevens kluis — van mijn klant stond te rommelen om een Telindus modem in bridge modus te zetten.)
Dus toen ik de advertentie zag, dacht ik: waarom ook niet? Ik was bij mijn klanten vooral dezelfde dingen aan het doen en ik wou meer leren. Dat kon vast bij Solcon.
Op 14 oktober ging de mail de deur uit. En de dag voor mijn verjaardag kreeg ik bericht dat er 12 kandidaten waren en dat ik op gesprek kon komen. En na 2 gesprekken — met iemand die nu nog steeds mijn collega is!* — begon ik op 1 december.
En dat is vandaag dus precies 20 jaar geleden.
*Hier zit veel in over wat voor bedrijf Solcon is.
Wanneer ik het hardop zeg: twin-tig jaar, dan klinkt dat vrij ongelofelijk. En het voelt al helemaal niet als 20 jaar. Of: misschien is dat dus precies wat 20 jaar is. Als iets dat niet zo klinkt en niet zo voelt.
Hoe dan ook, toen ik begon had ik nog het idee: ik ga hier een paar jaar werken en dan weer verder. En ik denk ook dat dat niet ongezond is. Toch liep dat wat anders, want Solcon bleef leermogelijkheden bieden.
Leren engineeren
Ik kwam dus bij Solcon om dingen te leren en dat is gelukt anders had ik er niet meer gezeten. Ik zeg niet dat dit ook niet bij een ander bedrijf of bedrijven had gekund. Maar Solcon is wel een uniek bedrijf met een ideale schaalgrootte voor iemand die veel wil leren. Het is namelijk groot genoeg om met de allernieuwste en vaak dure technieken en leveranciers te (kunnen en moeten) werken én daarnaast is het klein genoeg om nog bij een groot deel van de keten betrokken te zijn (van sourcing, tot design, tot implementatie, tot operatie van producten en diensten) binnen overzichtelijke teams met zeer betrokken mensen (wat ik erg belangrijk vind).
Hoewel de kern van de dienstverlening gelijk is gebleven — we bieden nog steeds mensen toegang tot de grootste uitvinding sinds het wiel, namelijk het internet — is de internetwereld natuurlijk wel enorm veranderd in de laatste 20 jaar. En ook hoe mensen op internet gaan: van grote logge PC’s met toeters van beeldschermen die vooral sporadisch of zakelijk op het internet zaten tot alles en iedereen die altijd online zijn via een paar apps van slechts enkele partijen en dan ook nog met name op de smartphone. Dat is wat er veranderde. Maar de behoefte aan internettoegang? Die groeide en groeide alleen maar.
En zo gingen we bij Solcon van inbellen (dit was nog een dienst toen ik bij Solcon ging werken) naar ADSL (20 Mbit, zie filmpje hieronder!) naar P2P glasvezel, naar (XG)SPON (incl. een tripje naar China) en alles er tussenin. En door steeds met nieuwe technieken bezig te zijn, hielden we stand als kleinere onafhankelijke ISP tussen de grote spelers.
Maar wat Solcon extra bijzonder maakt is dat het naast internettoegang ook alles-met-een-stekker (© dit is een gevleugelde uitspraak van een collega) er nog eens bij doet of deed. Vaak zelf gebouwd en in eigen beheer:
- VoIP dienst (eerste provider in NL)
- Webhosting
- E-mail hosting
- Content filtering
- Een complete IPTV dienst (met alles er op en er aan)
- Colocatie, waar we eigenhandig meerdere (!) datacenters voor bouwden.
- Net als dat we zelfstandig een ODF laag 2 en 3 netwerk in Dronten uitrolden
- en meer!
Welk bedrijf van 100 man kan dat ook zeggen? Je zou Solcon voor techneuten dus een ‘apekooi’ kunnen noemen (© ook zo’n uitspraak van een andere collega*).
Ik leerde in de eerste jaren dus vooral veel over techniek, daarvoor was ik immers ook aangenomen.
*Dit is een collega die vandaag precies 10 jaar werkt voor Solcon.
Ruimte om mens te zijn
Eén van de belangrijkste motto’s bij Solcon is ‘Ruimte om mens te zijn’ en hier zit veel in. Het betekent dat je mag zijn wie je bent, maar ook, dat je de ruimte krijgt om te worden wie je kan zijn. Solcon is sinds 2003 flink gegroeid in klantaantallen en omzet. En voor mij persoonlijk betekende deze groei dat ik van engineer na een aantal jaar kon doorgroeien naar teamleider (van een afdeling) naar teammanager (van meerdere afdelingen) en de laatste paar jaar mag ik deelnemen als CTO in het Solcon MT.
En passant kreeg ik ook de mogelijkheid om twee post-HBO studies te doen, maakte in 2017 een overname mee door KPN en deze maand begon de derde CEO in de geschiedenis van Solcon. En vooral die laatste gebeurtenissen is waar tegenwoordig mijn persoonlijke groei en ontwikkeling zit. Niet zozeer meer op de techniek, alhoewel ik dat vanuit mijn rol zeker op voet volg. Maar het gaat veel meer om: hoe ga je om met deze veranderingen, wat betekent dat voor je teams, de mensen, wat betekent dat voor je eigen rol. Wat wordt er van je verwacht, wat heb je daar voor nodig en hoe manage je dat? Het is het voortdurend managen van veranderingen. Want niets is zo constant als verandering (in die zin is lijkt dat dan weer op werken met techniek).
En daarnaast komt het leren en groeien vooral van het samen werken met verschillende mensen. Collega’s en leidinggevenden. Ik zeg ook altijd wanneer mensen vragen wat ik doe: ik werk met mensen! (ook omdat je als je IT zegt, een groot deel gelijk afhaakt ?).
Zo was werken met een founder (de eerste CEO) een andere dynamiek dan bijvoorbeeld werken met de (deze maand) vertrekkende CEO. Van de eerste leerde ik om allerlei kansen te zien, van de tweede leerde ik hoe je de juiste kansen kan zien en daarop kan handelen.
Ik heb dus veel kunnen leren en leer nog steeds elke dag. Dat is ook voor een groot de verklaring waarom ik er ook na 20 jaar nog steeds werk.
Jezelf leren kennen?
Je kan veel leren over techniek, maar techniek verandert continue. Daarvoor is het techniek. Maar leren is dan ook meer dan (nieuwe) dingen kunnen onthouden, écht leren is je gedrag aanpassen.
En je gedrag aanpassen is één van de meest uitdagende dingen die er is. Want niemand komt fully formed op de wereld. En de continue bewegende wereld sluit nooit precies aan op jouw natuurlijke voorkeuren. Iedereen zal dus altijd moeten leren. Of te wel; je moet voortdurend je gedrag aanpassen. En, dat is nooit echt af (daar zou ik erg onrustig van worden). Waardoor je uiteindelijk een ‘ronder en completer mens’ kan worden (© uitspraak van een andere collega)
Leren begint dus ook vooral door jezelf te leren kennen, wat kan ik goed, wat kan ik minder goed? Het is elke dag bezig zijn met het aloude filosofische idee van: know thyself. En daarna is leren het bezig zijn met je zelf in relatie tot je omgeving (collega’s en bedrijf): je talenten benutten en jezelf organiseren rondom je minder sterke punten in relatie tot wat er wordt gevraagd.
En dat kan nog steeds bij Solcon. Letterlijk afgelopen week zei een oudere collega nog tegen mij (na een discussie in een groepje over een bepaalde aanpak, waarbij ik tot een bepaalde conclusie kwam): je begint het al te leren. Dus dat.
Toch zijn er ook periodes geweest dat ik voor mijn gevoel soms stilstond in mijn ontwikkeling. Dit kan voelen als verloren tijd. Het paradoxale (en wat ik heb geleerd!) is dat je eigenlijk het meeste leert wanneer dingen tegen zitten. Dit is paradoxaal want dit zijn precies de periodes die je wil vermijden en waar je juist alles aan doet om die te vermijden.
Maar toch is mijn ervaring dat je bij grote storingen of heftige gebeurtenissen met collega’s (ook veel meegemaakt), het meeste groeit. Het is alsof alle synapsen in je hersenen open gaan en geherprogrammeerd worden op dat soort momenten. En de kunst is om dus sterker uit dat soort momenten te komen.
Solcon is altijd in beweging. Het kantoor is nog steeds op hetzelfde adres, maar dat heeft door de jaren heen al diverse verschillende interne verbouwingen gekend. De grap is dat ik ongeveer overal in ons pand heb gezeten en door de laatste verbouwing (vlak voor de corona periode) eigenlijk weer terecht ben gekomen op de plek zit waar ik ooit begon in 2003. Maar op dit moment wordt er wéér verbouwd. Een complete renovatie van de bovenverdieping en daarna is de benedenverdieping aan de beurt.
Natuurlijk! Want ook dat is een teken van een gezond bedrijf.
De toekomst
Ik sta wel vaker stil bij deze datum. Zie hier 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2015, 2020, en 2021:
Dat is niet zo gek, want Solcon is één van de langste relaties in mijn leven. Ik werk er langer dan dat ik mijn vrouw ken of sommige goeie vrienden.
Toch is het niet echt aannemelijk dat ik er nog eens 20 jaar zal werken. Want elk bedrijf zal een keer ophouden met bestaan. Ook Solcon. (En LeBron zal ooit ook een keer stoppen met spelen in de NBA, toch?).
Daarom kan ik ondertussen ook voorzichtig de conclusie gaan opmaken dat ik nooit meer ergens zo lang zal werken als bij Solcon. Daarvoor zijn mensenlevens te kort.
Maar wat er ook gebeurt met dit bedrijf, ik ben een ronder en completer mens geworden door werken bij Solcon.
Gefeliciteerd!! Een mijlpaal die tegelijkertijd aanvoelt als een afscheid. Mooi verwoord!