Bij de Olympische Spelen van 2000 in Sydney was de huidige chef de mission — Pieter van den Hoogenband — de grote man. Samen met Leontien Zijlaard-Van Moorsel en Inge de Bruijn was deze zwemlegende één van de smaakmakers van die Olympische Spelen. Ik weet nog precies waar ik was toen ik de zwemfinales keek. Goud op de 100m en 200m vrij. Een fenomeen was geboren.
.jpg){kind=link}
In the year 2000
Ik zat nog op school en woonde nog thuis. En Australië was ver weg maar in Nederland zou spoedig van den Hoogenband-koorts uitbarsten. Dat was duidelijk. Toen ik zoek ging naar meer informatie over Pieter op het nog jonge internet, viel het me op dat de domeinnaam pietervandenhoogenband.nl nog vrij was! Natuurlijk was 2000 een andere tijd, maar zelfs toen was dit best opvallend.
En ik dacht: ik ga dit proberen. Ik was fan van Pieter, misschien ga ik een site over hem beginnen, of misschien kan ik hem de domeinnaam wel geven. Leuk projectje!
Een domeinnaam registreren is nu een paar klikken en je bent klaar. Maar in 2000 was dit een heel ding. Ik meen zelfs dat ik iets moest faxen? En je moest allerlei persoonlijke gegevens delen, huisadres, telefoonnummer en meer. Het was dus even gedoe om deze domeinnaam vast te leggen, maar het lukte!
Maar niet voor lang.
Het was allemaal in kannen en kruiken. Echter na een paar dagen kreeg ik van de registrar het bericht, dat ze vanwege ‘redenen’ deze naam niet konden registreren voor mij. En ik dacht, naïef als ik was: ach prima, dit was wel te verwachten.
Hoe dan ook, ik had verwacht dat zij de naam naar Pieter van den Hoogenband zelf of naar het IOC zouden doorzetten. Maar dit gebeurde niet. De registrar en hoster hield de naam gewoon geparkeerd. Ze gaven de naam helemaal niet vrij. De domeinnaam bleef van hun, maar ook weer niet….
Volgens de WayBack Machine zag het er een aantal jaren ongeveer zo uit, en in mijn herinnering klopt dit.
Ik had dus niet de domeinnaam, maar Pieter ook niet. Rara.
Maar er was nog iets aan de hand.
Wie is?
Van een domeinnaam kun je allerlei technische gegevens opvragen met het commando whois. Tegenwoordig is de informatie die daar in staat flink afgeschermd. In 2000 nog niet. Wanneer je in 2000 de whois opvroeg van pietervandenhoogenband.nl zag je mijn naam en het huisadres en telefoonnummer van mijn ouders. Waar ik op dat moment natuurlijk woonde.
Dit was apart, want de domeinnaam was immers maar een paar dagen van mij. Ik heb altijd het vermoeden gehad dat een trucje van de registrar was. Het domein was technisch van hun, maar mijn naam, adres en telefoonnummer stonden er nog aan gekoppeld, zo hadden ze de naam wel, maar ook weer niet.
Dit heeft een paar jaar geduurd. Pas in 2004 — de volgende Olympische Spelen in Athene — kwam er echt leven in pietervandenhoogenband.nl. De rechtgeaarde eigenaar, had toen zijn eigen site (en haalde goud op de 100m vrij!). Ik weet dus niet hoe de domeinnaam uiteindelijk wel bij Pieter is terechtgekomen.
Dat die whois records een aantal jaar naar mij wezen, wist ik niet. Tot een paar jaar later. Want dit had gevolgen.
Nachtelijke belletjes
Mijn ouders begonnen plotseling om de haverklap gebeld te worden, op willekeurige momenten, de hele dag door. Vaak door jolige mensen, die vroegen of Pieter er ook was. Soms hoorde je hele cafés op de achtergrond.
Dit was letterlijk telefoonterreur te noemen, want het bleef maar voortduren. Het werd zelfs zo erg, dat mijn ouders besloten hun telefoonnummer, die ze al hun hele huwelijk hadden, te veranderen. En toen pas hield het op.
De verklaring
Het heeft even geduurd voordat ik het bij elkaar had gepuzzeld. Een Pieter-beller bracht me op het goede spoor; ik sprak de fans zelf ook wel eens. Hij had ons telefoonnummer in een e-mail gelezen.
Het was e-mail met daarin zogenaamd de telefoonnummers van BN-ers. Het was zo’n typische mail die mensen veel en vaak aan elkaar doorstuurden. Pieter stond er ook in. Met ons telefoonnummer.
En toen viel het kwartje.
De bedenker van die mail had gewoon van een groep BN-ers die een domeinnaam hadden, de whois records opgevraagd en de telefoonnummers die tevoorschijn kwamen in de mail gestopt. Zinloos natuurlijk, want een beetje BN-er laat dit regelen door een management- of mediabureau. Dus dat soort bedrijven zullen ook helemaal platgebeld zijn.
En dat is het verhaal waarom mijn ouders een ander telefoonnummer kregen.
Als er nog een les in dit verhaal zit, is het misschien: bedenk goed waar je je persoonlijke informatie deelt anders gaan mensen je midden in de nacht bellen.