Leunen

Ik zag ooit een filmpje van comedian John Cleese waarin hij vertelde over zijn ervaring: dat wanneer hij afstand nam van een probleem, zijn onderbewustzijn er mee bezig bleef, en daarna kreeg hij een betere oplossing of verbetering.

In zijn voorbeeld ontstond de afstand omdat hij een script kwijt was. Er zat niets anders op dan het uit zijn geheugen weer te reproduceren. Maar toen hij het origineel later terugvond en deze vergeleek met het nieuwe script, wat bleek? Ze leken op elkaar, maar de nieuwe was duidelijk beter! Het was allemaal net wat scherper en grappiger. Zijn observatie was dus dat zijn brein er mee bezig was gebleven.

Ik moest hier weer aan denken toen ik Cal Newport deze week eigenlijk hetzelfde zag uitleggen. Soms loop je helemaal vast of begrijp je iets niet: dan is het goed om afstand te nemen: een nachtje slapen, een wandeling. Negen van de tien keer krijg je een betere oplossing of beter inzicht.

Een van de adviezen die Newport geeft is “don’t do too much in one session”. Liever 3 sessies met tussenpozen over een probleem, dan 1 lange sessie. Wat feitelijk natuurlijk het creëren van afstand is.

En precies die ervaring had ik deze week zelf. Vorige week woensdag was ik bezig met een backend ontwerp uitdaging, en we kwamen er gewoon niet uit. De afspraak was, we gaan volgende week verder, dan zien we wel. En wat bleek een week later: er was bijna geen probleem, het viel allemaal op zijn plek.

Ander voorbeeld: wanneer ik een column schrijf, wil ik daar altijd een nachtje over slapen. Want de volgende ochtend met frisse ogen er naar kijken is het moment waarop ik het meeste schrap en waardoor het (naar ik meen) beter wordt. Frisse ogen kun je dus lezen als je brein die doorgewerkt heeft aan het probleem.

Zowel Cleese, Newport geven geven geen psychologische of fysiologische verklaring voor dit fenomeen, ze stellen alleen vast dat ons menselijke brein dus blijkbaar zo werkt.

Leunen

Ik link in de eerste zin van deze post naar een filmpje van Cleese waarin hij het verhaal vertelt, maar in mijn herinnering had ik ooit een net iets ander (inmiddels onvindbaar) filmpje gezien waarin Cleese het had over tegen een probleem aanleunen. En dat vond ik een hele mooie term. Aanleunen is zoveel als je ergens in vastbijten, dan afstand nemen en je onderbewustzijn ermee bezig laten blijven.

Dus de tip is wanneer je ergens niet uitkomt, neem wat afstand, en laat je brein er tegen aan leunen.