Tijdens het dagelijks bloggen over onze vakantie viel het mij op dat ik meerdere keren in verschillende familie app groepen steeds opnieuw de link van deze blog moest delen.
Want mensen “wisten niet meer hoe ze op de blog moesten komen”.
?!
Je zou denken dat het redelijk eenvoudig is: mijn naam + punt blog. Of anders scroll je even naar boven omdat je gister op WhatsApp ook al precies vraag stelde en twee dagen ervoor ook (geen grap).
Maar, het is wat het is.
En wat het is, is het volgende: de meeste mensen weten niet meer wat een URL (link) is.
Het Google effect
Google stuitte een paar jaar geleden nog op verzet toen er geluiden opgingen dat ze de URL bar uit Chrome wilden halen. Dat ging toen niet door, maar ik weet vrij zeker dat het voor 95% van de gebruikers geen verschil had gemaakt. En Google probeert het daarom nog steeds.
En logisch. Want de meeste mensen gaan niet meer naar URLs, als ze al naar het open web gaan typen ze iets in Google en komen er zo. Dat is de wereld zoals Google die graag ziet.
De definitie van het OPEN WEB is: plekken op het internet die alleen in karakter een samenhang met elkaar hebben maar voor de rest op zichzelf staan. Plekken die niet afhankelijk zijn van hun voortbestaan van een andere overkoepelende site. Plekken waar geen account of app voor nodig is om te gebruiken. En, misschien wel het meeste belangrijk: het zijn plekken zonder gatekeepers. Er is geen algoritme die bepaalt wat jij wel of niet ziet. Het open web geeft iedereen exacte dezelfde behandeling.
Blogs zijn het ultieme voorbeeld van het open web. Nieuwssites, aggregators en social media sites zijn per deze definitie dus geen onderdeel van het open web.
Het open web is sowieso een plek waar mensen steeds minder komen. De meeste mensen zitten gevangen in silos van dus Google of Facebook, Instagram, TikTok of de Telegraaf en er is simpelweg ook niet meer tijd in een dag om ook nog op andere plekken te kijken. Laat staan een blog waarvan je ook nog de URL moet onthouden!
Voor zover het nog niet duidelijk was: Google heeft — omdat het een heel goeie zoekmachine is — effectief de noodzaak om URLs (precies) te onthouden compleet verwijderd.
Mensen gaan dus niet uit zichzelf naar een URL (jij bent de uitzondering!). De dagen met het hoogste bezoeken op deze blog kwamen ook altijd wanneer de blog via andere kanalen werd gedeeld bijv. Twitter of WhatsApp status. Mensen moeten iets te klikken hebben.
Ik merk nu ook na 272 dagelijkse blogs langzamerhand dat er per dag steeds meer traffic via Google op deze blog binnenkomt (op allerlei trefwoorden) dan mensen die direct op de site komen. En precies daar zit de paradox.
De paradox
De paradox van het open web is dat wat het mooi maakt — het onafhankelijke karakter — is ook precies de belemmering voor de vindbaarheid.
Daarnaast is er geen like of retweet knop waardoor een algoritme in een silo getriggerd wordt om het aan nog meer mensen te laten zien. En is er dus toch een gatekeeper nodig, zoals Google, die de vindbaarheid en daarmee zichtbaarheid bepaalt.
Natuurlijk zijn er meerdere oplossingen wanneer je een blog wil volgen of delen. Maar laten we wel wezen, die zijn altijd technischer van aard. Zo is er natuurlijk RSS, waar ik zelf dagelijks gebruik van maak.
Of je zou mails kunnen sturen bij elke blog update (feitelijk is dit de gedachte achter de huidige nieuwsbrief boom). Of de allersimpelste: weten mensen nog wat bookmarks zijn?! Ik twijfel er echt aan.
Maar dan zijn we er denk ik wel? Elke andere oplossing zou de definitie van het open web aantasten. Of zie ik iets over het hoofd?
Dus?
Waarom ik dit deel, weet ik niet precies. Maar ik loop er al wel een tijdje over na te denken. Vooral omdat het volgende jeukt, iets waar ik heel sterk in geloof: dat wat je leest beïnvloedt je denken.
Iedereen brengt elke dag tijd door op het internet, maar jouw internet en mijn internet zijn waarschijnlijk immens verschillende ervaringen. Ik lees en zie waarschijnlijk hele andere dingen dan jij.
Of dat beter is, is ook een kwestie van smaak en voorkeur. Maar laat ik dit zeggen: ik kan me niet voorstellen dat het algoritme van een advertentiebedrijf (en dat zijn ze vrijwel allemaal) die bepaalt wat jij wel of niet mag zien echt het beste met jou voor heeft.
Ik ben daarom liever op het open web. Maar dat kost iets meer moeite. En de vraag is of dat op een bepaalde ook iets minder moeite kan kosten, zodat het bereikbaar wordt voor meer mensen zonder het karkater van het open web aan te tasten.