Bono heeft een nieuw boek. Het schijnen memoires te zijn, voor de rest weet ik er nog weinig van, maar ik ga dit boek natuurlijk aanschaffen.
Want: Bono.
U weet wel, de zanger van de meest commerciële band op aarde. De band van het grote gebaar. De band van de dure concertkaartjes. De band met wereldverbeteraars die miljardair zijn. De band van de dubieuze belastingconstructies.
Ik weet het allemaal. Maar, het is Bono.
Als ik aan Bono denk, denk ik aan die oerkracht uit de jaren tachtig. De frontman die alles op het podium liet. De frontman die oprecht geloofde dat je de wereld kon veranderen met drie akkoorden. Een frontman die zei waar het op stond, ook tegen zijn eigen publiek. Iemand die het echt meende.
Een Mensch.
Maar je hoeft mij niet te geloven, kijk deze twee minuten — uit een live opname van 8 November 1987. De dag dat er 11 mensen om het leven kwamen bij de Remembrance Day Bombing in Enniskillen.
Het nummer is Sunday Bloody Sunday. Natuurlijk.
Webmentions
[…] Het bandje draaide ik grijs en alle andere albums volgden gauw. En er was veel te ontdekken en te lezen. Ik was U2 […]
[…] kan nadenken. En wat een puzzel is die je wil doorgronden. Het gaat over deze meneer die een natuurkracht is op een podium. En waar je op wil lijken. Het gaat over vier tieners die onder de rook van […]