Wanneer Adam Grant (over wie ik al vaker schreef) in gesprek gaat met John Green (over wie ik ook al vaker schreef) over schrijven, dan weet je dat het een knaller van een aflevering wordt.
Side-note: het kan bijna niet anders dan dat dit soort Amerikaanse podcasts op de een of andere manier gescript — of in ieder geval zo geknipt zijn — dat je een bijna perfect gesprek hoort. Zelden uuhs, of aahs, of stiltes of versprekingen, maar altijd DIRECT perfecte pasklare diepzinnige antwoorden. Dat kan natuurlijk niet, want zo praten mensen in-het-echt niet. En toch lijkt het allemaal heel natuurlijk. Misschien is het wel een toneelstukje of in ieder geval een soort performance art dat vooral Amerikanen als geen ander kunnen. Ik ken in ieder geval geen Nederlandse podcasts die deze kunst zo goed beheersen.
Hoe dan ook het is smullen. Deze aflevering zit boordevol ideeën over schrijven.
Hier is een paar dingen die me opvielen uit het gesprek tussen John Green en Adam Grant:
- Aandacht als gereedschap : Green benadrukt dat aandacht zijn belangrijkste gereedschap is. Door zorgvuldig en volhardend aandacht te besteden, kan bijna alles een bron van intellectuele en emotionele beloning worden.
- Capaciteit voor verwondering: Green reflecteert op zijn beoordeling van de capaciteit voor verwondering, erkent het als een vijfsterren aspect van de menselijke natuur, en benadrukt het belang hiervan in zijn schrijven.
- Motivatie en doel: Voor Green zijn intrinsieke motivatie en een gevoel van doel essentieel voor zijn schrijfproces. Zonder diepe motivatie, vaak gedreven door de wens voor verbinding met anderen, vindt hij het moeilijk om te schrijven.
- Schrijven als geschenk: Green ziet schrijven als een geschenk voor anderen. Dit houdt in dat je het werk moet loslaten zodra het is voltooid en het geschenk van tijd en aandacht van de lezer moet erkennen.
Die laatste staat haaks op voor jezelf schrijven. Dat doe je in je journal volgens Green.
Verder gaat het over je werk — dat nog in ontwikkeling is — voorlezen aan een publiek. Dit gaat dus over het belang van verbinding en empathie zoeken tijdens het creatieve proces. Maar het gaat ook over een jaar schrijven aan een boek en er letterlijk maar één zin er aan over houden. De belangrijkste tip is misschien wel: leg dingen een paar weken weg en kijk er dan nog eens naar. Leeft het dan nog? Springt er dan nog iets van het papier?
Meelezen kan hier en luisteren kan hier: