Bill Watterson is bekend om een aantal redenen. Voornamelijk omdat hij tussen 1985 en 1995 een wereldberoemde strip maakte. En hij is ook bekend omdat hij daar heel bewust mee stopte en omdat hij weigert zijn rechten af te staan of te verkopen, zodat je geen koffiebekers of muismatten van zijn strip kan krijgen.
Toen hem hier ooit naar gevraagd werd (hij geeft weinig interviews, ook iets waar hij bekend om is) gaf hij een antwoord waar veel in zit:
Licensing is niet consistent met wat ik probeer te doen met Calvin en Hobbes… [het] is geen grapje… De humor is situationeel en vaak episodisch. Het steunt op conversatie en de ontwikkeling van persoonlijkheden en relaties… Om de karakters te verkennen, heb je veel tijd en ruimte nodig. Notitieblokken en koffiemokken zijn gewoon geen geschikte voertuigen voor wat ik hier probeer te doen. Ik ben niet geïnteresseerd in het verwijderen van alle subtiliteit uit mijn werk om het voor een product te condenseren … Ik heb geen afkeer van obscene rijkdom, maar dat is ook niet mijn motivatie. Ik denk dat het licentiëren van Calvin en Hobbes de meest waardevolle eigenschappen van mijn strip zou verpesten en als dat eenmaal gebeurt, kun je die kwaliteiten niet meer terugkopen.
Ik ben ervan overtuigd dat licenties de ziel van Calvin en Hobbes zouden uitverkopen. De wereld van een stripverhaal is veel kwetsbaarder dan de meeste mensen beseffen. Als je de integriteit eenmaal hebt opgegeven, is dat alles. Ik wil ervoor zorgen dat dat nooit gebeurt. In plaats van te vragen wat er mis is met ongebreidelde commercie, zouden we ons moeten afvragen: “Wat rechtvaardigt het?”