Ik schreef vorige week over de smaakkloof — aka de taste gap — van Ira Glass. En een van mijn favoriete bloggers Austin Kleon borduurde onlangs verder op dit idee.
Hij stelt dat je de kloof het beste kan zien als een spanningsveld. Een creatief spanningsveld.
En dat kan je helpen om de sprong te maken tussen realiteit (wat je kan) en visie (wat je wil).
Zie het als een elastiekje die je tussen je vingers van beide handen houdt (check het plaatje van Austin). Waarbij de ene hand de realiteit is en de andere je visie. Er staat spanning op dat elastiekje en dat elastiekje wil beide handen naar elkaar toe trekken.
Hij kwam op dit idee na het lezen van Peter Singe’s boek The Fifth Discipline.