Het is inmiddels wel duidelijk dat ik een zwak heb voor zelfverklaarde wetten (die een sociologisch fenomeen of principe vangen) én voor zaken die nog geen wikipedia hebben.
De Wet van Wilkie valt in beide categorien.
De Wet van Wilkie stelt dat het de taak van een auteur is om de mest te produceren waarin een redacteur iets verbouwd dat het lezen waard is.
Je bent schrijver en zweette misschien over die ene paragraaf, maar je publiek ziet je inspanning niet, ze zien je resultaten.
Of de uitleg lijkt jou misschien duidelijk, beknopt en elegant, maar jij bent niet je lezers.
Als je redacteur zegt: dit is niet goed, dan is dat het moment om de mest uit je ogen te wrijven.