Laatste post alweer van 5 januari? Ja dan wordt het echt wel weer tijd! Nou is hier natuurlijk ELKE dag genoeg te beleven met die kolom hier aan de rechterkant die meerdere keren per dag geupdate wordt (Jan’s shared items). Maar goed nu dan weer even een “echte” update. Waarover deze keer dan; een film (U23D?) of een boek of een concert? Het had gekund maar deze keer doe ik een kleine samenvatting van veel voorkomende items de laatste tijd op de Google Reader lijst. Dit omdat deze items wat meer aandacht verdienen.
Zo had u kunnen lezen dat de beste serie allertijden verfilmd gaat worden: Arrested Development. Hier heb ik natuurlijk mixed feelings over. Deze serie is ongenaakbaar goed: echte trouwe piks lezers zullen zich de eerste paar posts over AD nog wel herinneren. Momenteel ben ik _weer_ bezig de complete serie (slechts 2,5 seizoen) van begin tot eind te kijken. En _weer_ontdek ik nog steeds nieuwe grappen en kleine dingetjes die eerder niet opgevallen waren. De verhaal lijn, de karakters, de dialogen, de woordgrappen, de verhoudingen, de guest karakters (Bob Loblaw, Maggie Lizers, surrogate dad, Uncle Jack etc.) het is zit allemaal zo genieus en grappig in elkaar. Ik las ergens dat de show erg ‘dense’ is. En dat is misschien wel het juiste woord hiervoor. Je ontdekt steeds nieuwe dingen hoe vaak je ook kijkt. En hoe meer ik kijk hoe meer ik deze serie stiekem beter ga vinden dan the Office of Blackadder IV. Maar nu een film dus; waarom? Het kan bijna niet goed worden. Want de kracht van de serie zal denk ik niet samen te vatten zijn in een film. Je moet echt eerst een aantal afleveringen zien om te beseffen hoe goed dit wel niet geschreven is en dit zal in een 90 minuten durende film wellicht niet lukken. Maar goed zolang Mitchell Hurwitz er maar bij betrokken blijft dan kan het nog wat worden.
Zover films. Nieuwe bands: Foals staan aan de deur trappen en van de Black Kids wordt veel verwacht. De een vernieuwend de ander pretentieus? Maar de meeste links van Google Reader qua nieuwe bands waren natuurlijk besteed aan the Last Shadow Puppets: het side project van Alex Turner (Arctic Monkeys) en nog iemand. Ik kan natuurlijk wel een uiteenzetting doen van wat ik er van vind maar dat laat ik aan u over.
Een andere band die niet veel in de links te vinden was maar die wel de meeste aandacht verdiend is LeLe het side-project van P. Faberge (djvt) en Piet Parra. Misschien ken je Skinny Jeans al. Maar dat is minder en niet echt representatief voor de rest van het project en die staat dus gelukkig ook niet op het album: Flage. Lele is een genre op zich. Het is vernieuwend, anders, gedurfd en heel erg een product van deze tijd. Het is Frans, Engels, Nederlands en Duits. Het is rap en electro pop. Het is achteloos en er is over nagedacht. Je snapt het of je snapt het niet. En daar laat ik het bij.
Maar nou we toch over muziek bezig zijn; wil ik wel even een patroon met u bespreken. Een tijdje terug berichtte ik bijv. over de stortvloed aan “eyeliner bandjes” wat niet echt een goede ontwikkeling was. Momenteel lijkt het als je een meisje van rond de 20 bent, een gitaar hebt en een ‘iets’ andere stem dan heb je een platencontract te pakken. Voorbeelden? Kate Nash, Amy MacDonald, Adele. Als je de drie wikis leest lijkt het allemaal wel erg veel op elkaar. Ik vermoed dat in het kielzog van Amy Whinehouse alle platenmaatschappijen op de “eigenzinnige” zelfstandige meisjes, met eigen nummers, springen. Andere voorbeelden van deze trend zijn wat mij betreft: Colbie Caillat en Duffy en zo kan ik nog wel even doorgaan. Of we hier te maken hebben met echt talent; de tijd zal het leren. Ik wil nog wel even de 3 fotos van die wikis hier neerzetten: zoek de verschillen.
Nou wel weer even genoeg stof tot nadenken. Nou moet ik u natuurlijk nog, gezien de traditie, met een video achterlaten. Dat is best een pittige keus want ik zie toch aardig wat videos. Zo zou ik de absurde lifestyle van Steen aan u kunnen presenteren of misschien wel het meest succesvolle b-kantje ooit, van Gorky/i. Maar mijn keuze is toch gevallen op het genie Patrick Wolf. In de huiskamer met een waterfluitje. En het is ten slotte lente. Dus bij deze en tot de volgende keer, of zoals Patrick zou zeggen: till the bluebells are ringing!
trend of niet, zeggen dat je een cd als onderzetter kunt gebruiken zodra het niet “uniek” genoeg is doet mij nog steeds niet omslaan naar het houden van vage gasten met water fluiten. Dus er voor uitkomen dat je nou eenmaal houd van mainstream omdat dat gemakkelijk is vind ik ook sterk.Ik doe me niet beter voor dan dat ik ben iig
MVG een ex backstreet boys fan
Hahaha. Orginaliteit is slechts een van de criteria van wat (in mijn optiek) iets goed maakt. Overigens heb ik geen problemen met mainstream bands (al eens gekeken wat er bij mij aan de muur hangt? De grootste commerciele rotband ooit.) Verder laat ik in dit stukje, enigszins, open wat ik van deze ’trend’ vind.