Ernst-Jan Pfauth heeft een nieuw boek: Intentioneel Leven.
Het is de culminatie van de laatste paar jaar hardop denken en bloggen op pfauth.com.
Ik hoorde hem in maar liefst in drie podcasts hierover vertellen.
Achtereenvolgens hoorde ik, Gijs Groenteman:
POM, zijn eigen podcast:
En Met Nerds om Tafel:
En het was die laatste waarin Ernst-Jan Pfauth iets opvallends opmerkte. Het ging over dingen delen. Het ging als volgt.
Het is bekend dat het universele in het persoonlijke zit. En de truc is om het kleine groot te maken door dicht bij jezelf te blijven, door iets persoonlijk te maken. Dus je zou kunnen stellen; hoe persoonlijker, hoe beter?
Maar hier zit dus een belangrijke grens tussen privé en persoonlijk. Eentje die ik nog niet zo scherp had.
Ik heb ooit het onderscheid geleerd tussen persoonlijk en privé. Dus dit boek begint vrij persoonlijk. Maar wel vrij functioneel. Als het niet meer functioneel is, dan is het privé.
Ernst-Jan Pfauth
In mijn boek Beter Bloggen (een oudje) zeg ik ook iets over persoonlijk versus privé. Dat je niets zegt over wat er in je slaapkamer speelt of op het toilet maar bijvoorbeeld wel wat je doet in je werkkamer. Men vindt dit een lastig onderwerp. Waar schrijf ik over en wanneer is iets persoonlijk…
Zeker een lastig onderwerp. Daarom vond ik dit zo’n mooi onderscheid. Want de grens zit op het vlak: heeft de ander er iets aan?
Die ander heeft minder/niets aan wat je op het toilet doet 😉
er zijn mensen die ook over het bezoek aan het toilet schrijven maar de lezer wil dit niet lezen.