Over The Anthropocene Reviewed of: hoe ik fan werd van John Green

Ik had wel eens een boek van John Green gelezen. Nee, niet The Fault in Our Stars. Want dat was toch zo’n young adult tranentrekker? Nee, dat trok me niet. Ik las een andere, en vond het wel aardig. Ook keek ik af en toen zijn videos, die hij ongeveer al sinds het begin van YouTube samen met zijn broer Hank maakt. Leuke gasten.

Maar dat was het dan.

En ik begreep nooit goed of John Green nou een bekend schrijver was door YouTube of andersom (spoiler: het staat gek genoeg compleet los van elkaar).

En hoewel ik hem dus al jaren zijlings volg, had ik het boek The Anthropocene Reviewed niet echt geregisteerd. Ik hoorde John Green er wel eens over, maar het klonk als een moeilijke titel en ik had ook geen idee waar het over ging. Ik dacht dat het weer een YA boek was. (Dit ondanks dat ik vrij zeker weet dat ik destijds de video heb gekeken waarin hij 250.000 — begon met 150.000 — handtekeningen zet voor dit boek).

Allemaal leuk, maar dat boek was vast niet voor mij.

Een vonkje

Maar soms, soms is er een vonkje nodig.

Zo las ik twee weken geleden iets in de Halfvet #112 nieuwsbrief over The Anthropocene Reviewed. Dit was namelijk de favoriete podcast van iemand.

Uh, wacht! Die naam ken ik.

En wacht, dit boek was eerst dus een podcast? Ik luister podcasts. Even eentje luisteren.

Gevolg: ik heb ze de afgelopen 2 weken allemaal achter elkaar geluisterd. Alle 36 afleveringen.
En ik baal eigenlijk dat het nu af is.

Deze podcast, is namelijk 100% helemaal in mijn straatje. Het Venn diagram van mijn interesses en deze podcast is vrijwel een ronde cirkel.

Het is onderhoudend, leerzaam, persoonlijk, grappig, eloquent, enorm goed geschreven, slim en meer.

En, het is vooral zo goed omdat John een deel van zichzelf lijkt weg te geven. Want de verhalen gaan in principe over hem. Maar niet op een self-centred manier. De verhalen komen uit hem. Hij legt z’n ziel bloot en deelt. Hij durft wat alleen de besten durven, en kunnen.

Hoe goed is deze podcast? Deze podcast is ZO goed, dat ik deze op normale snelheid heb geluisterd.

Echt.

Een nieuwe vriend

Ik heb het idee dat ik John nu ken (en ook weer niet), en het is alsof ik er een goede vriend heb bij gekregen de laatste paar weken.

Mijn leven voelt rijker door deze podcast.

Tijdens het maken van deze podcast werd het voor John steeds meer duidelijk dat de verhalen (ook) een boek moesten worden en dat kon ook bijna niet anders. Het boek is dan ook — als ik het goed begrijp — de verzameling verhalen uit de podcast. Het kwam prompt op #1 binnen en stond weken (maanden?) in de bestsellers lijst, kreeg hoge cijfers en won diverse prijzen.

Maar het begon dus allemaal met de podcast.

En het eindigde voor mij met deze blogpost en de vraag die mezelf stel: misschien moet ik The Fault in Our Stars maar eens gaan lezen.

Met het risico het nu volledig kapot-gehyped te hebben (kan alleen maar tegenvallen zou je denken), deel ik nu toch een aflevering. En als ik dan één aflevering mag aanraden (maar ik raad ze allemaal aan), dan is dat de volgende. Want hier zit echt alles in: mindblowing facts over gras en een zeer persoonlijk verhaal.

Tip: misschien wil je alvast een ui gaan snipperen.