Rescue Me

Van al het televisiegeweld dat aan de overkant van de plas plaats vind krijgen wij maar mondjesmaat wat van mee.
Echte goeie series halen hier de televisie vaak dus niet. Alleen de populaire series lukt het. Nou wil het feit dat ik een onderbewuste natuurlijke afkeer heb van series waarvan de titel het hele concept al samenvat (‘Lost‘, ‘Prison Break‘, ‘Toppers in concert‘ etc.). Het kost mij moeite hier interesse voor te maken. Gelukkig is er dan het internet dat in de donkere hoekjes nog wel eens een goede serie verstopt wil hebben zitten. Zo mocht ik dus al Arrested Development en bijv. the Sopranos ontdekken via dat www gedoe.
Onlangs was ik weer eens wat mp3s van Denis Leary aan het luisteren. Download hier; “Smoke ‘em if you got ‘em RRRRAAA RRRRAAA!” Dus toen ik op een strooptocht langs de bekende torrentsites een aflevering van de Daily Show tegenkwam met als gast Denis Leary was dat reden genoeg om deze te bekijken. Meneer Leary was in de show om het nieuwe (3e) seizoen van ‘zijn’ show, waarvan hij schrijver/producer/hoofdrol speler is, te promoten. In de eerste instantie leek een show over een alcoholverslaafde NY firefighter niet echt heel boeiend en het idee van een standup comedian die drama gaat doen waren redenen om geen interesse hierin te hebben. Totdat meneer Leary op het eind, van een onderhoudend interview (kijk het hier!), schaamteloos wat DVDs ging zitten promoten (soundtrack, the best of Leary, seizoen 1 van Rescue Me etc.). Echter de laatste DVD die hij aanprees en die direkt mijn onverdeelde aandacht had was niets minder dan het onvolprezen Blackadder goes Forth (die over WOI). Hij drukte iedereen op het hart deze te kijken; opvallend genoeg vanwege het komische talent van Hugh Laurie (en niet Atkinson (hee nummer 100 op IMDB)).
De link was gelegd.
Iemand die van Blackadder houdt; die zijn serie wil ik wel bekijken. Dus toen heb ik gelijk de eerste paar afleveringen van het nieuwe seizoen van ‘Rescue Me’ binnengehaald. Afgaand op deze eerste afleveringen: ik vind het goed. Het is ‘gritty’, humorvol, ‘realistisch’ en keihard. Nou moet ik toegeven dat ik na de eerste scene en de daarop volgende openingstune al verkocht was en dus zwaar bevooroordeeld de rest bekeek. De tune is namelijk ‘C’mon C’mon’ van de The Von Bondies, zoals insiders weten is dit een van mijn all time favorite tracks en enorm op zijn plek in deze serie. Ik ga dus deze serie blijven volgen, en mocht u het ergens tegenkomen ga het zeker kijken.

Opvallend feitje: in de jaren 80 waren Bill Hicks en Leary goeie vrienden totdat Hicks begin jaren 90 Leary beschuldigde van het stelen van zijn ‘material’. De twee waren geen vrienden meer. Bij Hicks werd enige tijd later kanker geconstateerd waaraan hij, zoals bekend, in ’94 zou overlijden. Het is vrij bizar om dan te lezen wat de naam van de tour was die Leary in ’93 deed: ‘No Cure for Cancer’….

Als we toch met tips bezig zijn, luister:
– The Kooks – Naive
– Rika Jansen – Amsterdam huilt