Vast en zeker, toch?

De vastenperiode begint morgen. De periode van 40 dagen tussen Aswoensdag en Pasen die in het teken staat van onthouding en bezinning. Overgewaaid vanuit de katholieke traditie is het vasten de laatste jaren via allerlei initiatieven ook steeds meer een thema in de protestantse én seculiere wereld aan het worden.

Zo werd mijn vrouw vorig jaar benaderd door een lokaal initiatief om mee te doen aan hun zgn. #ikvast alcohol media campagne. Het was grote armoede dat ze bij mijn vrouw uitkwamen, want die drinkt al niet veel of vaak. Echter de lokale organisatie had flinke moeite om mensen te vinden die wèl mee wilden doen om 40 dagen geen alcohol te drinken (wat iets zegt over het drankgebruik op ons dorp, maar dat terzijde).

Dit weekend waren we uit eten met vrienden en ging het over vasten en ik moest weer nadenken met welk onderwerp ik zou kunnen vasten. Ik had er vorig jaar ook al even over nagedacht. Maar ik ben geen groot drinker, eet geen vlees, en snoep of zoetigheden kunnen me grotendeels gestolen worden.

Ik kon het dus even niet bedenken.

Maar die zondagochtend hoorde ik iets en werd het zo klaar als een klontje.

En dat is: ik ga 40 dagen stoppen met Twitter en Mastodon.

(Technisch gesproken zijn het 46 dagen, daarover later meer).

Misschien denk je nu: big deal. Maar dat is het voor mij wel.

Waarom?

Twitter en Mastodon zijn de enige twee social media plekken waar ik te vinden ben. De één heeft de ander nog niet vervangen maar is er juist bijgekomen (kost nog meer tijd!).

Twitter meldde me vorige week nog dat ik er 14 jaar actief was. En in die 14 jaar heb ik de site dagelijks gebruikt. Dus een keer 40 dagen niet, dat is een ding.

Ik stuur niet al te veel op beide platformen (zouden meer mensen moeten doen) maar ik lees wel heel veel. Het zijn mijn primaire nieuwsbronnen. En het kost tijd. Veel tijd. Meer tijd dan me lief is. En ik twijfel al een tijdje sterk over wat het me oplevert.

Wat de doorslag gaf was het volgende: ik werd zenuwachtig van het idee dat ik 40 dagen niet op Twitter of Mastodon zou kunnen.

En precies dat lijkt me de allerbeste reden om er eens een tijdje mee te stoppen.

En als ik er eerlijk over nadenk weet ik niet eens of dat ga volhouden! Nog een reden om dit eens te proberen.

Dus niet meer doomscrollen, niet meer j-en door de feeds, lijsten en keywords en af en toe de letter b indrukken zoals een echte Twitter poweruser dat doet. Niet weten wie nu de one main character is of wat de ophef du jour nu weer is.

Het betekent ook dat ik straks dus geen manier heb om af een toe een dagelijkse blog wat extra aandacht te geven en zo wat meer verkeer naar mijn blog te trekken én ik heb geen mogelijkheid om straks als verkiezingsliefhebber de laatste verkiezingsupdates te volgen op Twitter (want daar is Twitter echt goed in).

Ik heb niet perse een doel ermee anders dan dat ik wil ervaren hoe dit is. Ga ik meer bloggen of juist minder, omdat ik minder prikkels en ideeën krijg? Krijg ik meer rust in m’n hoofd, waarvan ik niet wist dat ik dat nodig had? Krijg ik meer tijd om te reflecteren op wie ik ben en wat ik hier doe op deze aarde?
Of ga ik meer juist geven? Bijvoorbeeld tijd geven aan andere dingen, en wat voor dingen dan? Of ga ik nog meer op YouTube kijken (die andere tijddrain)? En wil ik nog wel terug? Hou ik het überhaupt vol? Of niks van dit alles en ga ik me gewoon stierlijk vervelen?

Hoe lang duurt de veertigdagentijd?!

Het heet veertigdagentijd maar Pasen begint op 9 april, dus de snelle rekenaar weet dat er eigenlijk 46 dagen tussen zitten. Dus hoe zit dit?

Nou zo:

Morgenochtend (vanavond?) verwijder ik de Twitter en Mastodon apps van mijn telefoon en log ik uit bij de verschillende browsers op mijn computers.

En ik vind dat echt een gekke gedachte, wat de beste reden is om dit te doen.

Ik blijf natuurlijk wel gewoon dagelijks bloggen.