Je kan het zomaar gemist hebben, maar afgelopen weekend werd ene Karel tot koning gekroond. Karel de Derde. Het was een heel ding. Echt.
In zijn eigen land heet Karel trouwens Charles, maar dat terzijde.
Voor veel mensen was deze kroning een moment om weer te bepalen wat ze nou eigenlijk vinden van het koningshuis. Wees niet bang, daar gaat deze blog niet over! Maar in de orkaan van media aandacht omtrent de kroning vond ik een snippertje goud (en dat was niet alleen de ontdekking van de achtergrond van Zadok the Priest).
Het ding is dit. Karel is gebrouilleerd met zijn tweede zoon. Ten minste, dat denk ik. Ik volg het allemaal niet goed genoeg om het precies te weten, maar er is iets tussen die twee. En voor wat ik wil zeggen is dat het enige dat je hoeft te weten.
Wat niet geholpen lijkt te hebben voor hun relatie, is dat de zoon een boek heeft geschreven over o.a. zijn familie, en dus ook zijn vader. Ik zeg geschreven maar ik bedoel eigenlijk LATEN schrijven.
En niet door de eerste de beste koekenbakker, deze zoon heeft niemand minder dan J.R. Moehringer bereid gevonden om zijn memoires — hij is 38 jaar — te schrijven. Deze Moehringer schreef al eerder memoires en die zijn om door een ringetje te halen (ja, ik weet het). Deze man kan echt.heel.goed schrijven. Zo goed dat er zelfs een film is gemaakt over zijn eigen memoires. Geregisseerd door George Clooney en met Ben Affleck in een hoofdrol.
Maar het samen schrijven van de memoires van de zoon van Karel is een proces. Wat komt er wel in en wat niet, wat voor beeld wil je de wereld laten zien, wat niet.
Dat leverde soms discussie op tussen de schrijver en het onderwerp. Bijvoorbeeld over een oefening waarbij de zoon gekidnapped was en de ontvoerders nare dingen over zijn overleden moeder zeiden. De zoon wou daar in het boek een bepaald beeld van schetsen, Moehringer was het daar niet mee eens.
Wat deze discussie opleverde is een quote van Moehringer die uitlegt waar memoires over gaan. Ik vind het een goeie quote.
‘It’s not even the story of your life. It’s a story carved from your life, a particular series of events chosen because they have the greatest resonance for the widest range of people, and at this point in the story those people don’t need to know anything more than that your captors said a cruel thing about your mom.’
J.R. Moehringer in de New Yorker