Ik luisterde deze week een podcast waarin Charlie Munger (99) het volgende zei:
Ik denk dat mensen die multitasken een enorme prijs betalen. Als je zo veel multitaskt, heb je geen tijd om ergens diep over na te denken. […] Vrijwel iedereen neigt naar die fout. Ik ben niet geslaagd in het leven door intelligentie. Het is me gelukt omdat ik een lange aandachtsspanne heb.
Charlie Munger
Hij gaat verder over het belang van ergens de tijd voor nemen om na te denken. Diep nadenken. Munger is iemand die snel beslissingen kan maken omdat hij vaak al diep over iets heeft nagedacht. Nadenken is namelijk zijn werk en in de kern is dat voor meer mensen zo. Hij stelt dan ook de vraag (aan iedereen): when are you thinking?
Later las ik deze blogpost over schrijver Ann Patchett. Deze auteur heeft ontdekt ze dat ze tegenwoordig tijd moet maken om na te denken, om te dromen, om te leven in haar hoofd. Dit is grotendeels het werk van een schrijver, maar het is ook iets dat steeds moeilijker wordt omdat — wanneer je succesvol bent — iedereen iets van je wil.
It’s pathetic that I have to block out time for thinking.
Ann Patchett
Ook zij stelt: nadenken is het werk.
Beide voorbeelden raakten een snaar bij me omdat ik laatst een CEO sprak die vroeg mij precies hetzelfde: wanneer denk je na Jan?
Hij vertelde dat hij dat zelf vaak in de auto deed, bijvoorbeeld van en naar werk. Radio uit en nadenken. Dat zette me aan het denken (!) want bij mij is het nooit écht stil, in de auto of bij de dagelijkse wandeling staat er bijvoorbeeld altijd wel een podcast aan.
Goed voornemen: meer tijd maken om na te denken.