in Dagelijks

Wat normaal is voor onze kinderen

Gister belde P. — neef en klasgenoot — Mary-Anne even. Mary-Anne is in Tirol, P. is ergens in Finland.

M-A had net geskied en P. had met huskies gereden. Hij belde even om te vertellen hoe het was, en om te horen hoe het was. Ik keek dit gesprek een beetje aan vanaf het bed. Twee twaalfjarige pre-pubers die drieduizend kilometer van elkaar verwijderd, verbonden door digitale techniek, het heel normaal vinden dat je elkaar kan face-timen en je iglo kan laten zien en de ditjes en datjes van de dag kan doornemen.

En, die dus hele andere dingen beleven in de voorjaarsvakantie dan ik of mijn zus (de moeder van P.) vroeger.

Niet dat wij niet op vakantie gingen. Of geen lol hadden. Maar er is wel een verschil.

Hun wereld is veel groter doordat die veel kleiner is geworden.

Laat een reactie achter

Reactie