Na weken van zwalkend tot onbegrijpelijk tot willekeurig tot narcistisch beleid kwam gister het bericht dat Twitter het linken naar andere social media zal blokkeren. Mijn tijdlijn ontplofte, zowel die op Twitter als op Mastodon. Het lijkt of iedereen hier wat over te zeggen heeft.
Ik ook.
Alleen al van de timing — tijdens de WK finale — kun je heel wat vinden.
Of over de onduidelijkheid en willekeur in het genoemde lijstje van social media sites.
Of überhaupt wat er mee bedoeld wordt: het is voor meerdere interpretaties vatbaar.
Je kan er websites vol over schrijven.
Maar wat het ook betekent, het effect is wel dat zelfs de grootste Musk voorsprekers nu de handdoek in de ring gooien. Wekenlang heb ik tech-VC’s en CEO’s hem zien verdedigen. Maar blijkbaar is dit dan het kantelpunt?
Niet zo gek
Je kan alle beleidswijzigingen aangrijpen om steeds veel van of over Musk te vinden. Alsof het iets zegt over zijn (on)kunde of (on)vermogen. En hoe dat dan weer reflecteert op zijn andere bedrijven.
Maar ook deze nieuwe maatregel past prima in de lijn van al het eerdere nieuwe ‘beleid’. Met dus ook hier de kans dat het later weer ingetrokken of afgezwakt zal worden (dit is al meerdere keren gebeurd). Wat wel zeker is; er zullen er nog meer beleidsaanpassingen komen (terwijl ik deze zin typ, lees ik dat het beleid letterlijk al weer is aangepast!).
Wat ik zie, past allemaal in de lijn van wat ik over Musk heb gelezen in zijn biografie een paar jaar geleden. Dat iedereen steeds zo verbaasd is, is dan weer bijzonder. Hij doet wat hij altijd doet, alleen nu iets meer in het openbaar. Lees het printerverhaal maar eens, of hoe hij met zijn PA omging. Met die bril op is alles wat er nu gebeurt niet zo gek.
Maar goed, ik geef toe dat dit soort analyses net zo subjectief als nuttig zijn.
Het volgende is relevanter.
De lijn
Op een afstandje beschouwd kun je een aantal feitelijkheden vaststellen of zaken afvragen:
- Alle vormen van aanpassingen in beleid hebben steevast HEEL VEEL aandacht gegenereerd. En aandacht is de number one currency waar elke social media site op en om draait.
- M. lijkt in het open te itereren: wat werkt wel, wat werkt niet (weg ermee). Heel herkenbaar voor software ontwikkeling. Hij lijkt geen visie te hebben anders dan ‘dingen proberen‘ en is beslist niet bang om dingen te proberen (normaliter een goeie eigenschap).
- Hoe is deze nieuwe maatregel wezenlijk anders dan wat Google, Apple, Facebook en meer óók doen? Ze doen het misschien niet zo opzichtig, maar allemaal proberen ze het web (ons web) op hun manier naar hun hand te zetten. Door introductie van eigen dichtgetimmerde browsers tot opkopen van de concurrentie tot willen bedenken van heel nieuw internet (de metaverse). Als je ze de kans zou geven zouden ze allemaal het open web de nek willen omdraaien tbv hun eigen omzet. Musk net zo goed, alleen die is er wat transparanter in?
Let wel: dit is geen Musk apologetiek. Het zijn observaties. En ik zeg hiermee: Musk doet wat hij altijd doet (Zelfs het kiezen van een nieuwe CEO, wat tijdens het typen van dit artikel naar boven komt, pas hierin. Dit was altijd al het plan. Maar CEO of niet, het zegt niets over autoriteit. Tesla heeft formeel zelfs geen CEO na een akkefietje met een toezichthouder, maar iedereen weet wie de baas is.).
De abusive ex
Het meest bijzonder van de laatste weken zijn de journalisten die gebanned en weer ge-unbanned worden en iedereen — inclusief ge-unbande journalisten — die daarover dan hun beklag doen op …. Twitter.
Je kan je afvragen: wat doe je daar nog? Wat doe je jezelf aan? Het is alsof je terug blijft komen bij een ex die je mishandeld.
Maar, er is simpelweg (nog) geen alternatief. Natuurlijk, ik hou van Mastodon, maar dat is its own thing (en dat is goed!). Het is geen Twitter en al zou het dat al willen zijn, dan heeft het niet de 15+ jaar ervaring die Twitter heeft.
Twitter is een tried and tested protocol. Niet meer uniek, maar wel de eerste in zijn soort. De de facto één-op-veel realtime spreekbuis. Het is linksom of rechtsom toch echt de globale public townsquare*.
En M. is dus niet Twitter. Dit verklaart waarom bijvoorbeeld journalisten toch op zijn site blijven en zullen blijven. Het is ook waarom ik er zelf ook nog op zit. Ik gebruik het protocol, niet andersom.
Alleen; M. is wel de eigenaar. En die mag alles doen en roepen wat hij wil. Totdat het geld op is.
Het enige wat we dus — nogmaals! — kunnen vaststellen is dat het gewoon niet zo handig is wanneer één persoon zo’n belangrijk protocol in handen heeft.
Maar zo ken ik er nog wel een paar.
Dit hele gebeuren onderstreept eens te meer het belang van het open web. Maar ook: er gaat niets boven het hebben van een eigen plek op het internet.
*(Dit zegt niets over of dit relevant is. Ik blijf er bij dat het vooral mensen zijn die op Twitter zitten die het relevant vinden. Maar het overgrote deel van de wereldbevolking zit niet op Twitter. En die kunnen prima leven zonder Twitter.)