Iedereen kent de band R.E.M. Dat komt in het bijzonder omdat ze begin jaren 90 twee beslissingen nam die er voor zorgden dat ze van een redelijk succesvolle jaren 80 band, een wereldberoemde stadionband werden.
R.E.M. was in de jaren 80 al redelijk aan de weg aan het timmeren en hadden een aantal albums en een groeiend repertoire van goeie nummers (erg goeie nummers zelfs) op hun naam die hun een basis gaven om eindeloos te kunnen blijven toeren, in het club en college circuit. Maar ze waren nog niet die wereldband.
Dat kwam pas met het album dat ze in 1991 opnamen.
Dit album werd opgenomen nadat de band als eerste het volgende besluit had gemaakt: we stoppen vier maanden stoppen met touren, we gaan een album opnemen.
Daarvoor werd er constant getoured (honderden optredens per jaar) en af en toe gingen ze snel de studio in om de nieuwe nummers op te nemen, wat dan een album werd.
Stoppen met touren was een ongehoorde beslissing voor die tijd. Waarom zou je dat doen: iedere band wil toch spelen (en geld verdienen)?
De tweede beslissing was dit: de basgitarist gaat gitaar spelen en de gitarist gaat mandoline spelen.
Deze twee beperkingen (tijd en aanpak) zorgden ervoor dat ze één van de bestverkopende albums van de jaren 90 produceerden.
Natuurlijk speelde ook mee dat dit een band was die al tien jaar aan het touren was, volledig op elkaar in gespeeld was en bijna alles al gezien hadden. Maar om naar dat andere niveau door te breken, waren er beperkingen nodig.
Het resultaat was het album Out of Time en de rest is geschiedenis.