Gödel, Escher, Bach van Douglas Hofstadter is een bijzonder boek. Ten minste, het komt vaak boven borrelen wanneer techneuten praten. Dus ik praat maar na, want ik heb het zelf nog nooit gelezen.
Het is niet goed uit te leggen waar dit boek over gaat. Wiskunde, muziektheorie, puzzels, filosofie, computers, talen en veel, veel meer. Het is ook een monster van een boek die met gemak 1000 pagina’s aantikt (afhankelijk van je editie).
En hoewel GEB (vaak gebruikte afkorting voor het boek) een Pulitzer Prize heeft gewonnen, is het dus ook behoorlijk niche.
Dus mijn verbazing was groot toen ik in 2017 een exemplaar vond in een kringloop. Een Engelse druk uit 1982. En aan de rug te zien: duidelijk ongelezen.
Hofstadter (zoon van een Nobelprijswinnaar) zei ooit zelf over het boek: 1/10 van de mensen die het boek hebben gekocht zijn eraan begonnen; 1/10 van hen die eraan zijn begonnen hebben het uitgelezen; en 1/10 van hen die het hebben uitgelezen, hebben het begrepen
En ik dacht: haha, ik ga in ieder geval niet bij die eerste groep horen!
Maar ik las het niet.
Totdat ik twee jaar later in 2019 WAREMPEL tegen een Nederlandse vertaling aanliep. Bestond die?! Van dit onvertaalbare boek? Wauw. Kopen natuurlijk.
Maar ik las ook deze niet.
Fast forward nog een keer vier jaar. Ik vond de afgelopen twee dagen achter elkaar een exemplaar op verschillende plekken. Mind blown. Toch? Of het boek is minder niche dan ik dacht. Dat kan ook.
Hoe dan ook, ik bezit nu dus 4 edities. Allemaal net even anders. Allemaal ongelezen. Behalve een: die lijkt voor de helft gelezen.
Ik denk dus dat ik een nieuwe hobby heb?
Viet stuks dus. En Jan? Jan heeft ze nog steeds niet gelezen.