Ik kwam de volgende quote tegen van bekende filmmaker Werner Herzog:
“Ik probeer zeldzame momenten te vinden waarop je je volledig verlicht voelt. Feiten verlichten je nooit. Het telefoonboek van Manhattan verlicht je niet, hoewel het feitelijk allemaal correcte vermeldingen bevat, miljoenen. Maar het gaat om die zeldzame momenten van verlichting die je vindt als je een geweldig gedicht leest, je herkent het meteen. Je voelt meteen een vonk van verlichting. Je stapt bijna buiten jezelf en je ziet iets subliems.”
Hoewel het telefoonboek tegenwoordig achterhaalt is, is het toch een ultieme vorm van menselijk vernuft.
De informatie van miljoenen mensen die op één van de drukst bevolkte plek ter wereld samenklonteren, gestructureerd geïndexeerd door middel van een door mensen bedacht alfabet, gedrukt met inkt op papier (één van belangrijkste menselijke uitvindingen ooit) en verwijzend naar een hyper complex netwerk van verbindingen waar door middel van een nummertje vrijwel iedereen te bereiken is.
Het heeft een schoonheid waarvan je nog net niet gaat janken.