Veertig dagen zonder Twitter

TLDR: ik was 40 46 dagen niet op Twitter en wat er toen gebeurde zal je totaal niet verbazen!

Aan het begin van de vastentijd besloot ik om — na 14 jaar — Twitter (en Mastodon) een tijdje niet te gebruiken. Uitloggen, tijd om te bezinnen, tijd om te ontdekken hoe bepalend deze websites wel of niet zijn in mijn leven. Tijd voor andere dingen? Dit zijn mijn observaties.

Open deuren

• Ja, mijn schermtijd dropte fors
• Ja, ik hield meer tijd over
• Ja, het leven gaat ook door zonder Twitter

Heb ik die tijd nuttig(er) besteed? Misschien, misschien ook niet. Ik weet wel dat ik vaak langer op Wikipedia zat (oh dit artikel is nu al af?), natuurlijk ChatGPT en dat ik zelfs iets actiever LinkedIn ben gaan checken ?

Maar ik weet niet goed waar die tijd die ik dan zogenaamd over had, in is gaan zitten? Misschien had ik een doel moeten kiezen.

Want ik heb niet meer boeken dan anders gelezen (~6), misschien iets meer films gekeken (~5)?

Ik heb wel meer gewandeld dan ooit, en die grote stapel papieren om mijn bureau is plotseling opgeruimd ? maar ik kan niet zeggen dat ik een nieuw patroon heb ontdekt.

Ik heb geen accounts op Facebook, Instagram, Snapchat, BeReal of TikTok. Twitter/Mastodon was de enige social media plek. En wat opviel is dat de informatie junkie in mij toch probeerde om zijn fix te krijgen. En dat kreeg gekke vormen. Zo heb ik zelfs een stapel van De Groene Amsterdammer gekocht om te lezen.

Minder open deuren

• Ik sliep — voor mijn gevoel — iets beter. Misschien komt dat omdat ik niet voor slapen gaan nog eens m’n Twitter tijdlijn ging checken. Gratis tip: doe dat niet!
• Ik heb het idee dat ik scherper ben met kleine feitjes of namen.

Dat laatste is iets waar ik van hou, maar het punt met Twitter is dat je de hele dag door, honderden — zo niet duizenden — namen, feitjes, ideeën en grapjes ziet. Voor iemand als ik betekent dit dat ik nog net niet mijn hersens aan het frituren ben wanneer ik door een tijdlijn scroll.

Iets minder input zorgt betere output. Alles met mate.

Onverwachte open deur

• Sommigen mensen zijn effectief uit mijn leven verdwenen. Mensen met wie ik een digitale relatie had, van wie ik updates zag over hun werk of privé of interesses, *POEF* verdwenen!
  Ik kan een heel rijtje opnoemen van mensen die ik dus alleen via Twitter ken en waar ik geen idee van heb hoe het nu met hun gaat. Best gek.

Twitter is overal

Dit had ook de titel van dit artikel kunnen zijn. Want dit is de meest aanwezige observatie. Twitter is overal. Ik herhaal: Twitter is overal.

Misschien is dit het Baader-Meinhof-fenomeen in full effect, maar wanneer je kiest om niet meer op Twitter te zitten dan pas kom je er achter wat een ENORME content driver Twitter eigenlijk is:

• Blogs refereren heel vaak naar tweets
• Kranten (sites) refereren naar tweets
• Andere social media site laten (screenshots) van tweets zien
• Late-night talks shows laten zien tweets zien
• WhatsApp en Telegram groepen delen de hele dag door tweets
• Veel links op sub-reddits zijn vaak tweets
• Und so weiter! Twitter is overal.

Er is geen dag voorbij gegaan dat ik niet meerdere tweets onder mijn neus kreeg, op wat voor manier dan ook. Dat is echt opmerkelijk. Ik heb nog nooit een Facebook link gekregen en heel af een toe krijg ik een Instagram of TikTok post doorgestuurd, maar Twitter: elke dag, de hele dag door. Als het geen link is naar een tweet, dan is het wel een screenshot van een tweet.

Het is overal.

Waar Twitter oorspronkelijk altijd een jumping point leek NAAR andere content kun je nu gerust stellen, Twitter IS de content.

Het is zo erg dat zelfs Musk in dit licht een genie lijkt te zijn met de waanzinnige 44 miljard dollar die hij voor deze site betaald heeft. Het lijkt namelijk een koopje voor iets dat zo’n verreikende culturele impact heeft.

Maar wat mis je dan als je er niet op zit?

Wat heb ik gemist?

• Geen idee?
  • Nieuws over de Provinciale Verkiezingen verkiezingen? Dat had ik verwacht, maar kreeg ik op genoeg andere manieren mee.
  • Algemeen belangrijk nieuws? Idem.
  • De indictment? Niet echt. CNN was er.

Twitter is niet belangrijk voor het echt belangrijke nieuws, dat komt wel binnen op andere manieren. Teletekst en een paar kranten zijn mijn vriend.

Twitter gaat om de hottakes, de grapjes, de dunks, de memes, het nieuws om het nieuws heen. De meningen. De koffieautomaat praat. De ik-vind-dit. Het is niet het nieuws. Twitter is wat het nieuws doet met mensen. Het is in die zin een volstrekt sociale aangelegenheid.

En zoals gezegd; het is verreikend, maar het is niet diep. Het is vluchtig. Twitter is een slot-machine, en de kwartjes die je er in gooit, zijn je tijd en aandacht. En dat mag je eindeloos doen, gewoon even met je duim naar onder trekken en weer een kans op een dopamine-hit! Weer een nieuw dingetje dat bij de volgende duimbeweging al weer oud nieuws is.

Maar zoals iedereen die vanuit de donkere krochten van een Las Vegas casino naar buiten in het zonlicht van the Strip stapt, je kan vertellen: je mist niets, buiten gaat het leven gewoon door, ook zonder Twitter.

Er waren enkele momenten dat ik dacht: ik zou nu wel eens willen weten wat er op Twitter rondgaat over dit onderwerp? Maar dat was slechts een handvol keren.

En toch, toch heb ik het wel gemist.

Gemist? ?

Ik denk dat je het beste kan stellen dat Twitter een hobby van me was. Iets dat tijd kostte, waar ik mee bezig was én wat me plezier gaf. Is dat niet de definitie van een hobby?

Wat ik mis is ingeplugd zijn in een collectieve stroom van gedachten en ideeën. Dat gevoel dat je aan de zijkant staat van een woest kolkende rivier en er af en toe een forel uit probeert te hengelen. Het is entertaining.

Twitter is nog steeds de snelste manier om heel veel verschillende ideeën tot je te nemen. Om forellen te vangen in een woeste rivier van ideeën.

Ik heb Twitter ook gemist als promotiekanaal voor mijn blogs. Want soms ben je zelf de forel die gevangen wil worden. En omdat mensen niet uit zichzelf naar blogs komen, moet je die dus af en toe even onder hun neus duwen. Toch gingen ook zonder Twitter een paar posts viral. Dus met iets meer effort is Twitter ook niet echt nodig? Dat is ook een observatie (en misschien toch een nieuwsbrief beginnen?).

Problematisch ?

Ik heb een probleem. Op dit moment ben ik nog steeds uitgelogd van Twitter en Mastodon: en ik weet dat ik zonder kan, maar ik weet ook dat het me oprecht veel plezier geeft.

Maar dat zal een roker ook zeggen? En zo voelt het op dit moment, alsof ik gestopt ben met roken en weer op het punt sta van beginnen.

Want het idee was om na dit weekend weer in te loggen. Maar op dit moment weet ik niet of ik dat moet doen.

Wat is je probleem dan?!

Mijn grootste probleem is denk ik dat ik een completionist ben. Dat ik mijn chronologische tijdlijn als mijn inbox behandel waarvan ik alles gelezen moet hebben. En de enige manier om me hier niet schuldig over te voelen is om er helemaal niet meer op te zitten, zoals de afgelopen 40 46 dagen.

Dus wanneer ik toch weer op Twitter zou gaan dan moet ik iets anders bedenken:

• App tijdlimiet op telefoon?
• Accounts ontvolgen?
• Switchen naar de algo timeline? Die is nooit complete, dus dat ga ik toch nooit winnen.
• Lijst aanleggen van mensen waarvan ik niets wil missen (echt maar een handjevol).
• Iets anders?

Of er gewoon helemaal mee kappen, ik denk er nog even over na. Overigens als ik de laatste berichten volg over Twitter, misschien kapt Twitter er zelf wel mee. Het gaat niet zo lekker? Ik weet het niet precies, want ik ben niet ingelogd. Maar ik weet wel dat ik dit al hoor sinds de overname. Het lijkt er bij te horen. Elke gril van de miljardair en mensen springen op. Maar hoe dan ook het gaat ook niet perse om Twitter (of Mastodon!), waar deze exercitie om gaat is hoe ga je om met tijdslurpers. Dingen die belangrijk lijken en veel tijd kosten. En iedereen heeft wel zoiets.

Bezinning

Deze blog doet een deep-dive voor wat betreft mijn relatie tot Twitter. Maar er zit natuurlijk nog een laag achter vasten. Een laag van patronen doorbreken. Een laag van bezinning zoeken of vinden. Een laag van met andere dingen bezig zijn. Ik ben daar niet al te diep op gegaan. Maar mijn korte reactie hierop is: ik kan iedereen aanraden om dit eens te proberen met iets dat een grote plek speelt in je leven. Je kan veel over je zelf leren.

En je hoeft er echt geen lange blog over te schrijven.