De James Webb Space Telescope liet gister het diepste en scherpste plaatje van het verre universum ooit zien. Tot nu toe.
Een heel, heel, heel klein stukje hiervan zie je in het bovenste plaatje.
Hoe klein? Klik alleen op de play button als je durft (via).
Het is mind-boggling. Op allerlei manieren. Ten eerste: hoe dan (iets met infrarood)?! Ten tweede: de schaal. Ten derde: wat?!
Er is geen zichtbaar begin, geen zichtbaar einde. Miljarden en miljarden en miljarden hemellichamen. Met daar tussen in ergens één heel klein bleek blauw bolletje.
Dit is het eerste resultaat van de Next Generation Space Telescope waar 20 jaar aan ontwikkelt is en die op kerstdag vorig jaar werd gelanceerd. En dit zijn pas de eerste beelden, wat gaan we nog meer zien?
Zelf in/uit zoomen kan hier.
En vergelijk hier de Hubble met de JWST.
James Edwin Webb was overigens de (tweede) directeur van NASA, zo leerde ik vandaag.
Uit Wikipedia:
Webb leidde NASA van het begin van de ambtstermijn van president Kennedy tot het einde van de ambtstermijn van president Johnson, daardoor overzag hij al de bemande vluchten van de Mercury -en Gemini programma’s, tot net voor de eerste bemande vlucht van het Apolloprogramma. Hij was ook directeur ten tijde van de ramp met Apollo 1.
Webmentions
[…] beelden van de James Webb Space Telescope zijn een goed moment om de Fermiparadox weer onder de aandacht te […]
[…] beleefde een lekker weekje. Niet alleen was het dé centrale techniek achter de fantastische James Webb beelden, maar door middel van infrarood werd er deze week ook een nieuwe van Gogh […]