The War of Art – Steven Pressfield

Soms heb je van die boeken dat je na 30 pagina’s al weet: dit kan wel eens een alltime favorite worden. The War of Art van Steven Pressfield is zo’n boek.

Ik vond dit boekje onlangs in een kringloop nadat deze al heel lang op mijn wishlist stond. Hoe dit boek ooit op mijn wishlist is gekomen weet ik niet meer precies, maar ik weet wel dat heel veel mensen dit boek aanbevelen.

Mensen die ik hoog heb zitten. Bloggers.

• Austin Kleon heeft het boek meerdere keren genoemd op zijn blog.
• Derek Sivers geeft het boek een 10 uit 10.
• Ryan Holiday zegt zelfs: “Before I start any book project, I take a few hours and re-read The War of Art by Steven Pressfield, maybe the greatest book ever written on the creative process.”
• En last but not least: Seth Godin noemt dit boek heel vaak. En noemt het “one of the best books I have ever read”.

Niet de minsten. En het zijn mensen die zelf ook boeken schrijven over creativiteit.

En nu ik The War of Art heb gelezen snap ik heel goed waarom al deze mensen dit boek zo hoog aanslaan. Het is simpelweg één van de beste boeken ooit over ~creativiteit~.

Het heeft mijn kijk op wat creativiteit is, verruimd. En het is zo’n boek waar ik heel vaak aan terug ga denken.

Pressfield heeft pas heel laat in zijn carrière een aantal successen gekend (zoals het boek The Legend of Bagger Vance, later verfilmd met Will Smith) maar hij weet vooral heel veel over falen én maar niet ergens toe kunnen komen.

Hij benadert creativiteit (lees: dingen maken) als iets dat de natuurlijke menselijke stand is en iets dat mensen dus wel willen, maar tegelijkertijd zijn wij mensen er MEESTER in om onszelf te saboteren om maar niet de strijd (want dat is het!) aan te hoeven gaan om de ruimte en tijd vrij te maken om te luisteren naar de muse en om iets te maken.

Pressfield noemt die zelf sabotage: RESISTANCE. Hij beschrijft wat dat is, en hoe kan je daar tegen kan vechten om er toe te komen om dingen te maken.

Het boek heeft een heel hoog aha-gehalte. Iedereen die creatief bezig is of wil zijn, zal heel veel herkennen.

Naar het eind van het boek neemt hij een afslag die voor sommige mensen misschien zweverig wordt. Pressfield doet daar namelijk zijn levensfilosofie uit de doeken, en spreekt daarbij o.a. over engelen en meer (dat kan je metaforisch opvatten of letterlijk — ik denk zelf dat hij het letterlijk bedoelt) en hij heeft het over onze plicht t.a.v. een hogere macht en elkaar en jezelf.

En die plicht is om dingen te maken.

Ik ga de komende tijd mogelijk wat ideeën uit het boek delen als blog.

Maar lees het boek vooral ook zelf. Wacht er geen 8 jaar mee zoals ik heb gedaan.